Mislukte voornemens

Toen ik zwanger was heb ik veel nagedacht over hoe ik mijn rol als moeder precies wilde invullen. Ik nam me een aantal dingen voor. Ik had geen idee dat er van deze voornemens zo weinig over zou blijven na de geboorte van mijn zoon. Lees hier vijf voornemens die ik tijdens de kraamperiode al heb laten varen.

1. Mijn baby zal altijd leuk gekleed zijn

Uren ben ik bezig geweest met het uitzoeken van lieve, bijpassende baby-outfitjes. De nesteldrang ging behoorlijk ver en de garderobe van mijn baby was tiptop in orde. Alles gesorteerd op maat en soort. Ik wist precies welke romper bij welk broekje aangetrokken zou worden. Mijn ventje zou er altijd piekfijn en schattig bij liggen. Mensen zouden zeggen: wat ziet die baby er altijd leuk uit!

De realiteit: Spuug, poep en plas gooien roet in het eten. Ik moet mijn zoon zo vaak omkleden dat de styling geen enkele rol meer speelt. Er zijn maar een aantal dingen belangrijk: het moet passen, het moet schoon zijn, niet te warm zijn en niet te koud. That’s it.

2. Geen speen

Het leek me dat mijn baby niet perse een speen nodig heeft. Dat grote plastic ding staat zo lelijk in zo’n mooi babygezichtje. Als je er maar niet aan begint, dan raakt hij er ook niet aan gewend, toch. Dat bepaal je als moeder gewoon zelf, dacht ik. Dan troost je hem toch gewoon met iets anders?

De realiteit: mijn zoon heeft gewoon veel zuigbehoefte. Na een voeding blijft hij soms onrustig en wat helpt: zuigen. In de eerste dagen gaf ik hem nog heel optimistisch mijn pink. Hij vond dat prima. Ik niet. Want dat zou betekenen dat hij de hele dag of mijn borst, of mijn pink nodig zou hebben. En ik dus niets tussendoor kon doen. Dus: principe over boord. Speen it is.

3. Ik zal niet verslonzen

Ik nam me voor om er altijd leuk uit te blijven zien. Het zou me lukken om genoeg aandacht besteden te aan mijn eigen uiterlijk. Ik mocht dan wel moeder worden, maar zeker geen moeke.

De realiteit: ik ben een enorme slons. Regelmatig loop ik tot het middaguur in een vies, oud shirt. Make-up: bij bijzondere gelegenheden. Ik ben al blij dat het me lukt om elke dag te douchen. Als ik de deur uit moet, is er welgeteld één outfit die acceptabel is: mijn zwangerschaps-skinny met een zwart shirtje en sneakers. Niet erg spannend. Natuurlijk zie ik er liever als een MILF uit dan als een Moeke, maar de vraag is: waar haal ik de tijd vandaan?! Het ontbreekt me niet aan de wil, maar simpelweg aan tijd. Tussen de voedingen door moet ik verschonen, douchen, iets eten en drinken, opruimen, boodschappen doen en wassen. Dan is het alweer tijd voor de volgende voeding.

Het was de kapper of deze column schrijven. Bij deze omarm ik mijn dooie punten. Ik overweeg overigens nog niet om uit praktisch oogpunt mijn haar echt kort te knippen. Dat dan weer niet.

4. Ik word geen overbezorgde moeder

Een relaxte moeder, dat wilde ik worden. Van nature ben ik best nuchter en met mijn baby zou ik vast net zo makkelijk worden! Bovendien zijn van die overdreven beschermende moeders irritant. Als je zelf kalm blijft dan breng je dat ook over op het kind, had ik bedacht. Ik zou dus echt niet om iedereen klein wissewasje de dokter bellen, maar juist vooral heel zen blijven.

De realiteit: Mijn zoon is zo klein en lief en ik moet hem beschermen tegen al het kwaad. Kwaad zoals tocht, bacteriën, vreemde mensen, kriebelende kledinglabels, hitte, kou en verkeer (ik snap opeens zo goed wat mensen bezielt om een ‘baby-on-board!’ sticker op hun auto te plakken). Er mag gewoon niks met hem gebeuren! Het idee dat ik over een tijd weer moet werken en hem dan hele dagen uit handen moet geven: ik krijg er nu al buikpijn van. Dit ligt overigens niet aan het vertrouwen in mijn lieve oppasoma’s, maar ik ben geloof ik toch behoorlijk bezorgd. Misschien overbezorgd. Het is zal de natuur wel zijn.

5. Ik zal niet de hele dag over mijn baby praten

Natuurlijk zou ik niet zo’n moeder worden die in gezelschap tot vervelends toe over haar kind praat. Andere mensen interesseert het heus niet hoe lang je baby al slaapt of welke maat luier hij nu draagt. Ik zou mijn vrienden niet de hele dag lastig vallen met details over mijn baby. Er zijn tenslotte ook nog andere dingen belangrijk in het leven.

De realiteit: Ha! Er is helemaal niks anders belangrijks in het leven! Mijn zoon is fantastisch en alles wat hij doet is interressant. Dat vertel ik aan iedereen die het ook maar een beetje lijkt te willen horen.
Lieve vrienden: dit wordt vast nog wel minder. Denk ik.

Oftewel?

Het komt er dus op neer dat er van mijn voornemens vrij weinig over is gebleven. Maar dat geeft niet. Want ik wist van te voren ook niet hoe fantastisch, emotioneel, en ingrijpend het zou zijn om moeder te worden.

Door Roxanne

Roxanne is 29 jaar en woont in (het centrum van) Groningen. Op 10 juli 2015 is ze bevallen van een mooie zoon! Werkzaam in het basisonderwijs, als juf op een dorpsschool. Daarnaast orthopedagoog en eigenaar van Praktijk Yuda.