Ik ben terug op aarde. Nou ja, een soort van. Mijn zoon is ruim 6 weken geleden geboren en hij doet het goed! Uiteraard kreeg ik mijn kind niet in mijn schoot geworpen maar moest ik hem zelf werpen, oftewel: bevallen. Ik vind mijn bevallingsverhaal, inclusief bloederige details, niet zo geschikt om op het wereldwijde web te delen. Maar het was geen kattenpis. Verre van dat.

Mijn vorige column ging over de zwangerschapscursus samen bevallen. Toen wist ik nog niet dat die zwangerschapscursus mijn redding zou zijn. Alle informatie die ik daar gekregen heb, had ik tijdens de bevalling keihard nodig. Er bleek namelijk sprake te zijn van een ware babyboom op de dag van mijn bevalling. Alle verloskamers van het Martini Ziekenhuis waren bezet. De gynaecologe moest dus op heel veel plaatsen tegelijk zijn. Dat gaat natuurlijk niet. Dus kwam ze af en toe in de kamer kijken, tot ze weer opgepiept werd. Dan bleven we achter met een co-assistent, die zo jong was dat ze nog een blokjesbeugel droeg. Een lieve meid, maar niet geschikt om de oorlog mee te winnen.

We waren dus voornamelijk op ons zelf aangewezen. Er was niemand die tijd had om rustig uit te leggen wat er allemaal gaande was. Ik kreeg een baby, zo ver was duidelijk. Maar welke fases een bevalling kent, hoe je de laatste -superheftige- weeën op moet vangen of welke houdingen je kan proberen: dat moesten we zelf uitzoeken. Door de cursus wist ik ongeveer wat er gebeurde en wat er nog komen ging. Daardoor lukte het om kalm te blijven. Voor zoverre dat gaat tijdens een bevalling.

En puffen lijkt simpel, maar echt: in het heetst van de strijd vergeet je gewoon hoe het moet. Mijn vriend bleek gelukkig goed opgelet te hebben. Geduldig hielp hij me steeds op het goede spoor. De kennis van de cursus -en de onvoorwaardelijke steun en natte washandjes van vriend en stiefmoeder- hebben me er doorheen gesleept.

Zwangerschapscursus, ik zeg: doen!

Het moederschap is mooier maar ook intensiever dan dat ik me ooit had kunnen voorstellen. Inmiddels heb ik zo veel te vertellen over mijn ervaringen als kersverse moeder, dat ik materiaal heb voor een boek vol columns. Tenminste als ik de tijd kan vinden tussen het voeden, wassen, voeden, wassen en knuffelen van mijn prachtige zoon.

foto

 

Door Roxanne

Roxanne is 29 jaar en woont in (het centrum van) Groningen. Op 10 juli 2015 is ze bevallen van een mooie zoon! Werkzaam in het basisonderwijs, als juf op een dorpsschool. Daarnaast orthopedagoog en eigenaar van Praktijk Yuda. 

Meer weten? Bekijk ons handige overzicht met zwangerschapscursussen in Groningen.